x şubat 2025

dün gece, içi yolcularla dolu bir yolcu uçağına pilot olarak atanmıştım. pilotaj okuyan kardeşim halbuki, ben değilim. yetersizliğimi açıkça ifade ediyorum beni kokpite yerleştirenlere, eğitimimi henüz tamamlamadığımı açıkça söylüyorum. yok halledersin, iki pilot arkadaş az sonra gelecek zaten, diyorlar. iş kitlediler resmen. kitledikleri sorumluluğun büyüklüğü altında öyle bir eziliyorum ki kelimelerim kifayetsiz kalır. geleceği söz verilen iki kaptan da gelmiyor tabii ki. uçağın içinde onca can. ne yaptım ettim bir şekilde kaldırdım o uçağı ama nasıl kaldırdığımı ben biliyorum. kriz anlarında yapabileceğimi bilmediğim şeyler yapıyorum bazen, hayret ediyorum kendime. insan mecbur kalınca bazı şeyleri kotarıyor da (veya bazı şeyleri mecbur kalınca kotarıyor) sonrasında n’oldu, varacağımız yere vardık mı yere mi çakıldık, meçhul.