41. Mektup

Agâh Bey,

Kendimle aramdaki, her şeyle aramdaki, deliliğimin zuhur ettiği, o biricik boşluktan merhabalar. Ne habersiniz? İyi olduğunuzu ümit ederim her zamanki gibi.

Arkadaşım E’nin eleştirisinden beri, elime kalem alıp çizim yapamıyorum Agâh Bey. Asla çıkmıyor. Bu ilk defa bir iyi haber, güzel bir kriz döneminden geçiyorum anlayacağınız.

Şunu bir açıklığa kavuşturmak isterim: İşlerimi bahsini etmeden gizlice yürütmem, nazardan korktuğumdan falan değil. Açıklayamayacağım sebeplerden ötürü böyle bir korkum yok doğrusu. Olay şu: Nedense işleri undercover yürütmenin, etkililiğini artırdığı gibi bir hisle hareket ediyorum. Nedense. Ama onu geçtim, ne size ne bir başkasına, A’dan Z’ye her şeyi anlatacak ve anlatabilecek halim yok.

Kendime bir hatırlatma: ‘’Ama bu çok basit bir cevap’’ hiçbir şeyi yanlışlamaz. Cevabın basit veya komplike olmasıyla doğruluğu arasında bir ilişki yok.

Zaman zaman akıl sağlığımızı koruyabilmek adına delirdiğimize karar vermiş bulunuyorum. Bu yeni tespitimi de paylaşmak isterim. Kendimize tanıdığımız o alan sayesinde devam edebiliyoruz bazı şeylere, gibi. O alanın insanlar nazarında kabul gördüğü belli bazı domainler de var. Deliliği kaliteli insanları da takdir ediyorum bu anlamda. Annem, Aleyna Tilki, Yıldız Tilbe, ayyaş Uğur ve bizim ofisten Nuray Abla’nınki bu tarz bir delilik.

Uzay hakkında bildiklerimizin okyanuslar hakkında bildiklerimizden fazla olduğunu biliyor muydunuz Agâh Bey? Bu açıkça yukarıya ve boşluğa (space) duyduğumuz merakın, aşağıya ve de derine duyduğumuz merakı aştığı anlamına geliyor. Enteresan.

Konu kendim olmadığında gerçekten akıllı bir insana dönüşüyorum. Ama n’apayım, hislerim de yol, histerim de yol.

Kendinize baya iyi bakın,

K.